Δραστηριότητα με προεκτάσεις: «Η γέφυρα του Γκαρ (Gard)»

Δραστηριότητα με προεκτάσεις: «Η γέφυρα του Γκαρ (Gard)» 
(τετράδιο εργασιών μαθηματικών α΄ τεύχος, σελ. 20) 

Περίπου δύο χιλιάδες χρόνια πριν, στη Γαλατία (σημερινή Γαλλία) οι Ρωμαίοι κατασκεύασαν ένα σπουδαίο έργο. Πρόκειται για ένα κανάλι που έφερνε νερό στο υδραγωγείο της πόλης Νιμ από απόσταση
50 χιλιομέτρων χρησιμοποιώντας μόνο τη φυσική ροή του νερού που, λόγω της βαρύτητας, αναγκάζε-
ται να κυλά από ένα ψηλό σημείο προς ένα χαμηλότερο (όπως συμβαίνει στα ποτάμια). Για να περνά το πόσιμο νερό τα φυσικά εμπόδια, χρειάστηκε να κατασκευαστούν γέφυρες και σήραγγες. Η πιο
σπουδαία γέφυρα είναι αυτή του ποταμού Γκαρ. Αποτελείται από 3 επίπεδα τα οποία στηρίζονται σε
αψίδες. Το κάτω επίπεδο έχει 6 αψίδες, οι οποίες έχουν ύψος 22 μ. Το μεσαίο επίπεδο έχει 11 αψίδες
με ύψος 20 μ. Το ψηλότερο επίπεδο έχει 35 αψίδες, η καθεμία από τις οποίες έχει ύψος 7 μ. και πλάτος 3,06 μ. Η κατασκευή όλου του έργου διήρκεσε 10 χρόνια και το κόστος του ήταν όσο οι μισθοί 5.000 στρατιωτών για την ίδια χρονική περίοδο.
Στο υδραγωγείο της πόλης, που τροφοδοτούσε τις δημόσιες βρύσες, τα λουτρά και τις κατοικίες των
ευγενών, διοχετεύονταν από το κανάλι 430 λίτρα νερού το δευτερόλεπτο.

α) Υπολογίστε το συνολικό ύψος της
γέφυρας.

β) Γνωρίζοντας ότι η υψομετρική διαφορά ανάμεσα στην πηγή και το
υδραγωγείο της Νιμ είναι 12 μέτρα
(και ότι η διαφορά αυτή μοιράζεται
στα 50 χιλιόμετρα του καναλιού),
να βρείτε την κλίση ανά χιλιόμετρο
(δηλαδή πόσο «χαμηλώνει» το κανάλι σε κάθε χιλιόμετρο) ώστε να μπορεί να κυλά το νερό.

γ) Αν οι ανάγκες του ατόμου σε νερό ήταν 50 λίτρα το 24ωρο, να
υπολογίσετε πόσοι άνθρωποι θα μπορούσαν να ζήσουν στη Νιμ εκείνη την
εποχή.

Θέματα για διερεύνηση και συζήτηση 

• Γιατί απεικονίζεται η γέφυρα του Γκαρ στο χαρτονόμισμα των 5 €; 
• Γιατί η UNESCO συμπεριέλαβε αυτή τη γέφυρα στον κατάλογο «Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς» το 1985;

.................................................................................................................................................................

Η Νιμ (γαλλ. Nîmes, οξιτανικά Nimes) είναι πόλη της νότιας Γαλλίας στον νομό (département) Γκαρντ (Gard) της περιοχής (région) Λανγκντόκ - Ρουσιγιόν (Languedoc-Roussillon). Είναι πόλη με σημαντική ιστορία και πολλά ρωμαϊκά μνημεία, πολύ καλά διατηρημένα, αποτελώντας πόλο έλξης τουριστών. Έχει 140.267 κατοίκους (απογραφή 2008), οι οποίοι αποκαλούνται Νιμουά(ζ). (Nîmois, (άρρενες) Nîmoises (θήλεις))

Επιφανείς Γάλλοι που γεννήθηκαν στην Νιμ υπήρξαν, μεταξύ άλλων, ο λογοτέχνης Αλφόνς Ντωντέ (Alphonse Daudet), ο γιατρός και επιχειρηματίας Λουί Περιέ (Louis Perrier), δημιουργός του ομώνυμου εμφιαλωμένου νερού, ο Μαρκήσιος στρατηγός Μονκάλμ (Louis-Joseph de Montcalm), που διαδραμάτισε σοβαρό ρόλο στις αμερικανικές κτήσεις της Γαλλίας και ο Ζαν Νικό (Jean Nicot), που πρωτοέφερε τον καπνό στην Γαλλία και έδωσε το όνομά του στην νικοτίνη.

(Από τη Βικιπαίδεια)

Pont du Gard

Η Γέφυρα του Gard (Pont du Gard) είναι ένα πραγματικά εντυπωσιακό ρωμαϊκό υδραγωγείο που διασχίζει τον ποταμό Gard στη νότια Γαλλία.  Το υδραγωγείο κατασκευάστηκε από τους Ρωμαίους τον 1ο μ.Χ. αιώνα για να καλύψει τις ανάγκες σε νερό της πόλης Νιμ με το συνολικό του μήκος να φτάνει τα 50 χιλιόμετρα. Το Pont du Gard  είναι το μεγαλύτερο σε ύψος ρωμαϊκό υδραγωγείο και ένα από τα καλύτερα διατηρημένα μέχρι σήμερα στην Ευρώπη, ενώ από το 1985 έχει χαρακτηριστεί ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και τελεί υπό την προστασία της UNESCO.  

Η γέφυρα αποτελείται από τρία επίπεδα καμαρών, με το μέγιστο ύψος να φτάνει τα 48,8 μέτρα. Καθημερινά προμήθευε περίπου 200 εκατομμύρια λίτρα νερό τις κρήνες, τα λουτρά και τα σπίτια των πολιτών της Νίμ. Ο υδραγωγός σε όλο του το μήκος είχε υψομετρική διαφορά μόλις 17 μέτρα, ενώ η ίδια η γέφυρα «κατεβαίνει» από το ένα άκρο της στο άλλο μόλις 2,5 εκατοστά, ενδεικτικό της μεγάλης ακρίβειας που οι Ρωμαίοι μηχανικοί κατάφεραν να επιτύχουν. Πιθανώς να χρησιμοποιήθηκε ως υδραγωγείο μέχρι το τέλος του 9ου αιώνα. Η Pont du Gard συνέχισε να λειτουργεί ως απλή γέφυρα του ποταμού με τους τοπικούς άρχοντες και επισκόπους να έχουν αναλάβει τη συντήρησή της, με αντάλλαγμα το δικαίωμα να επιβάλλουν διόδια σε ταξιδιώτες που την χρησιμοποιούσαν για να διασχίσουν το ποτάμι, γεγονός που εξασφάλισε την επιβίωσή της κατά τον Μεσαίωνα.

(Από την ιστοσελίδα ο δρόμος του νερού)

        κλικ στην εικόνα για να περιηγηθείς με τη google